|
|
 |
 |
| |
:: Portal Visca el Barca Visca Catalonya Visca Ronaldinho :: |
"Algo más que un club"
"Duma Katalonii", słynna drużyna FC Barcelona to, jak zwykło się mawiać "coś więcej niż tylko klub".
. Na dzisiejszą popularność Barcelona pracowała cały ubiegły wiek, apogeum swojej świetności osiągając w latach 90-tych. Początki klubu sięgają schyłku XIX wieku, kiedy to za sprawą wielkiego pasjonata futbolu, Szwajcara Hansa Gampera utworzona została, w odpowiedzi na ogłoszenie zamieszczone w gazecie, lokalna drużyna futbolowa. Za oficjalną datę założenia klubu przyjmuje się 29 listopada 1899 roku. Zangielszczony człon nazwy drużyny Football Club nie wziął się z przypadku, pierwszym prezydentem klubu był Anglik Walter Wild, a kilku jego pobratymców wchodziło w jego pierwszy skład.
. Był to pierwszy klub w mieście, w którym piłka nożna była jeszcze niezbyt znanym sportem. FC Barcelona od razu stała się symbolem Katalonii i jej mieszkańców, którzy po dziś dzień wierzą, że uzyskają "wolność". Pierwszy nieoficjalny mecz odbył się przeciwko Anglikom, którzy wygrali 1:0. Rok później odbył się pierwszy mecz derbowy Barcelona - Espanyol, Zakończył się on bezbramkowym remisem. W tym samym roku Barca po raz pierwszy zdobywa Puchar Katalonii. Dwa lata później, w Madrycie powstał klub piłkarski - Madrid CF. Jak się okaże, będzie to największy WRÓG FC Barcelony. W tym samym roku, właśnie z ta drużyna, Barca rozegrała mecz w walce o Puchar Hiszpanii i wygrała 3:1. Oprócz tego zdobywa drugi Puchar Katalonii. Ten sam wyczyn piłkarze z południowo - wschodniej Hiszpanii powtórzyli w 1905, pokonując Espanyol. Trzy lata później, swoją karierę piłkarską zakończył Hans Gamper. Nie znaczyło to jednak, że pożegnał się z klubem. Wręcz przeciwnie - został jego prezydentem. Rok (dwa) wcześniej, udało mu się jeszcze zdobyć ze swoim klubem dwa Puchary Sabadell, a także Puchar Salut (1906 i 1908 ).
. W 1909 roku powstał piąty już w historii Barcelony stadion - The Carrer Industria Ground . Tym razem był on własnością klubu. Poprzednie cztery: Former Bananova Velodrome, The Hotel Casanovas Ground, The Carretera D'Horta Ground, The Carrer Muntander Ground, Barcelona musiała dzielić z lokalnym przeciwnikiem - Espanyolem. Kolejny puchar do swojej gabloty piłkarze Barcelony wstawili w roku 1910, po wygraniu Pucharu Hiszpanii. Finałowym przeciwnikiem Barcy był Espanyol, a mecz zakończył się wynikiem 3:2. Kolejne dwa trofea, którymi również były Puchary Hiszpanii, trafiły do stolicy Katalonii w roku 1912 i 1913. Od roku 1910, do klubu byli przyjmowani członkowie, którzy nie byli związani jednak ani z zarządem, ani z grą. Po prostu "najwierniejsi" kibice, nazywani socios.
. Tuż po rozegraniu finałowego meczu o Puchar Hiszpanii, do Barcelony przejeżdżają piłkarze z Anglii. Wszystkie trzy mecze wygrywa drużyna z ojczyzny futbolu, odpowiednio: 2:0, 4:0 i... 10:3. Zapomniałem też wspomnieć, że w latach 1910, 1911, 1912, 1913 Barcelona zdobywała również Puchar Pireneos Oriental. Rok 1916 może się kojarzyć bardzo miło (kto go jeszcze pamięta?) Otóż właśnie Anno Domini 1916 Barcelona pokonuje na swoim stadionie Real Madryt wynikiem 3:0. Do szefostwa Barcy trafia kolejny Puchar Katalonii. W Barcelonie pojawia się Ricardo Zamora. W latach 1919 - 1922, galerie trofeów zasiedlają kolejne Puchary Katalonii i właśnie w tych latach grał Najlepszy strzelec w Historii - Paulino Alcantara który zdobył dla klubu 356 goli. W roku 1922 do użytku zostaje oddany stadion Les Corts, nazwany przez kibiców "Katedra futbolu", gdyż mógł pomieścić 30 tysięcy widzów. W Hiszpanii co raz gorzej maj? się sprawy, i wojna domowa tuż tuż. W sezonach 1924 do 1928 Barcelona zdobywa kolejne Puchary Katalonii. . W roku 1925 zostaje zamknięty na cztery lata stadion Barcelony, a to z powodu gwizdów w czasie grania hiszpańskiego hymnu. Lata trzydzieste można także wspominać z triumfu Barcy w Pucharze Hiszpanii (1920, 1922, 1925, 1926, 1928 ).
. W 1929 roku rozegrano pierwszą serię zmagań o tytuł mistrza Hiszpanii, wygrała oczywiście Barcelona (Real był drugi). W rozgrywkach brało udział 10 drużyn. Lata trzydzieste to następne wygrane Mistrzostwa Katalonii (1930, 1931, 1932, 1935, 1936, 1938 ) . Wkrótce jednak klub boryka się z finansowym kryzysem zmuszającym do wyprzedaży czołowych graczy, takich chociażby jak legendarny Josep Samitier, a w wyniku rozpętanej w 1936 roku Wojny Domowej znajduje się na krawędzi niebytu: zamordowany zostaje prezydent Josep Sunol, a w 1938 roku na klubowe budynki spada bomba wyrządzając poważne szkody (niszcząc wszystkie zdobyte trofea). Zaczyna się okupacja Barcelony przez siły faszystowskie, symbolicznym wyrazem nowych porządków staje się zmiana nazwy klubu na kastylijsko brzmiącą "Club de Fútbol Barcelona". To jednak od tej pory przywiązanie do barw klubowych staje się szczególnie silne, zaczyna się wieloletnia "futbolowa" walka o zachowanie tożsamości. Mimo represji, dotykających klub nawet na piłkarskim stadionie (w 1943 roku doszło do bodajże jednego z najbardziej niechlubnych wydarzeń w dziejach hiszpańskiej piłki, podczas rewanżowego meczu o Puchar Hiszpanii z Realem Madryt gracze Barcelony zostali zastraszeni przez sędziego w asyście policji, w rezultacie czego wysoko przegrali - zdegustowany Pineyro ówczesny prezydent Barcy podał się do dymisji, mimo faktu, że był zausznikiem faszystowskiego reżimu) Barcelona święci triumfy na hiszpańskich i europejskich boiskach. Do gabloty z trofeami trafia także Złoty Puchar. Rok później Barca zdobywa pierwszy Superpuchar Hiszpanii w ogóle w całej historii. Stało się tak po wygranym meczu z Athletic Bilbao 5:4.
. Ogólnie rzecz biorąc koniec lat '40 i początek '50 stał pod znakiem panowania Barcy która zdobył: Mistrzostwo Hiszpanii (1949, 1950, 1952, 1953), Puchar Hiszpanii (1951, 1952, 1953), Superpuchar Hiszpanii (1949), Trofeum Mallorki (1947), Puchar Civil Governor (1949), Copa Latina (1949), Puchar Theresa Therrara (1948, 1951), Puchar Eva Duarte (1946, 1948, 1952, 1953), Puchar Martini Rossi (1950, 1952, 1953).
. No trochę tego było. Ale najważniejszą wygraną była i tak, chyba ta z roku 1950. kiedy to Blaugrana pokonała Real 7:2. Warto wspomnieć o niebywałym osiągnięciu Ladislao Kubali,w sezonie 1951/1952 Katalończycy grali na wyjeździe ze Sportingiem Gijon, mecz zakończył się wynikiem 0:9! W roku 1953 odbywają się pierwsze demokratyczne wybory prezydenta klubu, które wygrywa Francesc Miro-Sans. W roku 1957 oddano do użytku stadion o nazwie El Nou Estadi del Futbol Club Barcelona, który znają wszyscy pod nazwą Camp Nou. Jako pierwszy przeciwnik Barcelony wystąpiła... Legia Warszawa, która jednak musiała przegrać z Barcą (żeby nie zrobić jej przykrości na nowym stadionie :)) 2:4. Tego samego roku Barcelona ponownie sięga po Puchar Hiszpanii i Mały puchar świata. Rok 1958. Pierwszy w historii Puchar Miast Targowych trafia do Katalonii. Rok później w to samo miejsce wędruje Mistrzostwo i Puchar Hiszpanii. W 1960 jest już "gorzej" - tylko Mistrzostwo Hiszpanii, na pocieszenie - Luis Suarez zostaje najlepszym piłkarzem Europy. Rok później - Puchar Miast Targowych, Puchar Nadala i Puchar Ramona Carranzy (1962 roku zresztą też). . W końcu lat '60 i początku '70 na Camp Nou ponownie wędruje sporo trofeów: , Puchat Miast Targowych (1966), Puchar Hiszpanii (1968, 1971), Mistrzostwo Hiszpani (1974), Puchar Miasta Palmy (1969, 1974), Festa D'elig (1970). Puchar Costa Brava (1973). Nie będę tu pisał o Pucharze Hansa Gampera, gdyż to trofeum od roku 1966 trafia do Barcelony, nie trafiło jedynie kilka razy! W roku 1966 zostaje sprzedany stary stadion Les Corts. Sześć lat później do FC Barcelony przyłącza się Johan Cruyff, po to, by w następnym sezonie sięgnąć po Mistrzostwo Hiszpanii. W 1974 obchodzone jest 75lecie klubu i z tej okazji napisano Oficjalny Hymn FC. Barcelona, tekst napisali Jaume Picas i Josep Espinás a muzykę skomponował Manuel Valls. 1974r. Cruyff ma z kim pogadać, gdyż do klubu zostaje sprowadzony Johan Neeskens. Rok później umiera generał Franco. Oprócz tego w latach '70 na Camp Nou ponownie trafiają: Puchar Miasta Palmy (1976), Puchar Badjozu (1977), Costa Del Sol (1977), Puchar Hiszpanii (1978 ) i oczywiście Puchar Zdobywców Pucharów (1979), w finale tego ostatniego Barcelona pokonała Fortunę Duesseldorf 4:3. . Oprócz tego, w roku 1978 na prezydenta klubu wybrano Josepa Lluisa Nuneza, który rządził przez pięć kadencji.Historię z lat '80 niektórzy goście tej strony pewnie pamiętają :) Lata te zaczęły się bardzo pomyślnie, gdyż Barca zdobyła: Puchar Miasta Palmy (1980, 1981) i Puchar Hiszpanii (1981, 1983), Puchar Ligi (1983) i Puchar Zdobywców Pucharów (1982). Ten ostatni zdobyła po pokonaniu Standardu Liege 2:1, na... Camp Nou. W tym samym roku (1982) do Barcelony przybywa z audiencjsą Jan Paweł II, a do "roboty" Diego Armando Maradona. Ten ostatni nie zakotwiczył jednak długo na Camp Nou i w 1985 roku odchodzi do Napoli. Ciekawe czy właśnie to sprawiło, że w tym samym roku Barcelona zdobyła kolejne już Mistrzostwo Hiszpanii. Rok później w finale Pucharu Mistrzów Katalończycy przegrywają w rzutach karnych ze Steauą Bukareszt, na pocieszenie zdobywają natomiast Puchar Ligi. W roku 1988 Barca zdobywa Puchar Hiszpanii, jednak był to jeden z najgorszych sezonów w historii Barcelony w lidze. . Liga ligą, jednak nie przeszkodziło to w zdobyciu kolejnego już Pucharu Zdobywców Pucharów. Także w tym roku pod swoje skrzydła Barcelonę bierze Johan Cruyff, tym razem już jako trener. Od tego czasu, w najbliższym czasie na Camp Nou trafiają: Bakero, Begiristain, Eusebio, Salinas, Laudrup i Koeman. Widać, że pieniądze na nich przeznaczone nie poszły na marne, gdyż przez najbliższe lata Barca wywalczyła: Mistrzostwo Hiszpani (1991, 1992, 1993, 1994), Puchar Hiszpanii (1990), Superpuchar Hiszpanii (1991, 1993, 1995), Puchar Theresa Therrara (1990, 1993), Puchar Katalonii (1991, 1993), a co najważniejsze Puchar Ligi Mistrzów. Było to w 1992 roku na Wembley . W regulaminowym czasie gry było 0:0, i dopiero bramka Koemana z rzutu wolnego w dogrywce dała zwycięstwo Barcelonie. W roku 1994 Barca dopełnia formalności, i pokonuje Real na Camp Nou 5:0. W tym samym jednak roku, Blaugranie nie udaje się powtórzyć sukcesu sprzed dwóch lat, i zostaje rozgromiona w finale Ligi Mistrzów 4:0, przez AC Milan (nawiasem mówiąc, któremu rok później Ajax Amsterdam dał lekcję futbolu i wygrał po bramce Kluiverta!) W 1995 roku na Camp Nou zawitał Romario, jednak w następnym sezonie nie pomogły nawet jego bramki i Barcelona... praktycznie nic nie zdobyła, za to on otrzymał nagrodę Najlepszego Piłkarza na Świecie 1994. Wielka Barca odradza się w roku 1997, kiedy to zajmuje drugie miejsce w lidze, wygrywa Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Hiszpanii. Dwa następne sezony są bardzo udane. Do stolicy Katalonii przybywa nowy trener - Luis van Gaal (Holandia) i ściągnięty przez niego zawodnik - Rivaldo. Te dwa sezony to dwa tytuły Mistrza Hiszpanii, a także Puchar Hiszpanii. W roku 1999 nasz ulubiony klub obchodzi 100-lecie swego istnienia. Rok 2000 to "pożegnalny" dla Van Gaala.
. Zdobywa vice - mistrzostwo kraju, dochodzi do półfinału Ligi Mistrzów, i wygrywa letni turniej w Amsterdamie z okazji 100-lecia tamtejszego klubu. W tym samym roku prezydentem klubu zostaje Juan Gaspart, a z drużyny odchodzi Luis Fogo za 56 milionów dolarów do... Realu Madryt. Nastepny sezon był już stracony dla Barcy, tylko czwarte miejsce w lidze, ale ten mecz... Mecz pomiędzy Barcą a Realem na Camp Nou, który wygrali gospodarze 2:0. Ale wynik schodzi na drugi plan, najważniejszy był Figo, i powitanie jego przez kibiców. Nie zapomnę tego do końca życia. Rok 2001 także można uznać za stracony, wymęczone ponownie czwarte miejsce w lidze, nieporadność trenera Rexacha, pólfinał w Lidze Mistrzów. Jedyne co dobre to transfer Javiera Savioli.
. Sezon 2002/03 zaczął się samymi niespodziankami. Na stanowisku trenera ponownie pojawił się Luis van Gaal, z klubu odszedł jego AS - Rivaldo, na jego miejsce przyszedł Juan Roman Riquelme i Gaizka Mendieta Zabala. Sezon ten to nic innego jak wielka tragedia. Porażka za porażką, jedynie w Lidze Mistrzów Barcelona gra w miarę dobrze, ale i tam ostatecznie odpada. Zwolnienie van Gaala, którego domagają się rzesze kibiców wciąż jest odraczane przez Joana Gasparta, do którego także coraz wiecej kibiców nabiera niechęci. W końcu van Gaal zostaje zwolniony. Niedługo później do dymisji podaje się też Gaspart pozostawiając klub z wielkimi długami. Władzę w klubie przejmuje Eric Reyna - tymczasowy prezydent, ale i on nie wytrzymuje do wyborów i także podaje się do dymisji. Trenerem zostaje Serb, Radomir Antic, który jest istnym wybawieniem dla drużyny. Dobre wyniki, sprawiają, że Barca oddala się od strefy spadkowej i ostatecznie zajmuje szóste miejsce. Oznacza to tyle, że w następnym sezonie Katalończycy zagrają w Pucharze UEFA. W połowie czerwca odbywają się już wybory prezydenckie. Ponad połowę głosów zdobywa Joan Laporta obiecujący sprowadzić do klubu gwiazdy światowego formatu i przez kolejne dwa lata odbudować drużynę.
. Przychodzi kolejny sezon, Laporta spełnia swoją obietnicę i do klubu trafia Ronaldinho Gaucho wraz z kilkoma innymi piłkarzami. Rozpoczyna się program redukcji zadłużenia i zdobywania funduszy. Laporta wprowadza plan reklam na koszulkach i rozpoczyna walkę z radykalnymi kibicami, chcąc wykluczyć przemoc na Camp Nou. W tym czasie trenujący drużynę Frank Rijkaard spisuje się raz lepiej, raz gorzej, choć częściej oglądamy to gorzej. Mimo to trener nie bardzo widzi potrzebe zakupu nowych piłkarzy, pomimo że pieniądze na transfer na pewno by się znalazły. 6-ego grudnia przychodzi mecz Barca - Real i po raz pierwszy od 20 lat w Primera Division drużyna ze stolicy Hiszpanii zwycięża na Camp Nou. Od tego meczu Barca zaczęła naprawdę grać. Rijkaard wyciągnął drużynę ze środka tabeli i zdobył wicemistrzostwo kraju prześcigając drużynę z Madrytu.
. Ronaldinho grał tak świetnie że wygrał plebiscyt FIFA na najlepszego piłkarza świata 2004r. W okienku transferowym zaczęła się przebudowa zespołu. Odszedł Cocu, Overmars, Kluivert, Luis Garcia a w ich miejsce ściągnięto Deco, Eto'o, Belletti, Larsson, Giuly. Z takimi wspaniałymi piłkarzami Barca zaczęła grać efektownie i efektywnie. Na Camp Nou wygrała bez najmniejszego trudu z Realem Madryt 3:0, goście nie oddali żadnego celnego strzału w bramkę Valdesa. Barca była nie do zatrzymania, zdobyła Mistrza Hiszpanii 2005!!! Z radości ponad milion kibiców wyszło na ulice świętować tryumf. Lecz ligi mistrzów nie zdobyli, w 1/16 odpadli po pięknej i pechowej grze z Chelsea Londyn. Eto'o brakowało 1 bramki do zdobycia "pichichi", za to bramkarz Valdes dostał Trofeum Zamory przyznawane bramkarzom z najmniejszą ilością puszczonych bramek w Lidze Hiszpańskiej. . W lato 2005 zaczęły się problemy w zarządzie, odeszły 4 osoby (Jordi Mones, Josep M. Bartomeu, Jordi Moix oraz bardzo zasłużony dla klubu Sandro Rosell, dzięki któremu Ronaldinho i Deco są zawodnikami klubu). Zarząd Barcelony kontynuuje operacje pancerz, która ma na celu związać najlepszych zawodników nowymi, dłuższymi umowami. Piłkarze stanowiący kręgosłup drużyny kolejno odnawiała kontrakty. Pierwszy byl Xavi, Deco, potem Eto'o i Ronaldinho, na końcu Puyol. Wszyscy związali się z klubem do 2010r. . W letnim okienku transferowym sprowadzono za darmo Ezquerro, Van Bommela, Barca szykowała skład do walki na 3 frontach (Puchar Hiszpanii, Mistrzostwo Hiszpanii i Liga Mistrzów). . Następny sezon 2005/06 jest 50. w historii rozgrywek o europejskie puchary. FC Barcelona rok w rok jako jedyna drużyna uczestniczy w tych zmaganiach od kąt powstały!. UEFA utworzyła między krajowe rozgrywki w 1955 roku, Barça jest w nich obecna co roku, uczestnicząc w tym czasie w Pucharze Miast Targowych, Pucharze UEFA, Pucharze Zdobywców Pucharów czy też Pucharze Europy Lidze Mistrzów. . Po słabym początku przedsezonowym nastały chwile upojenia. Klub z Katalonii niszczył wszystkich rywali jak leciało! Losowanie Ligi Mistrzów da Barcelonie szansę na rewanż, ponieważ ponownie trafiła na Chelsea. Po ciężkim dwumeczu i wyeliminowaniu drużyny prowadzonej przez Koemana (Benfica) na Barcę czekał finałowy przeciwnik, Arsenal prowadzony przez Wengera. Po ciężkim meczu Barca wygrała w Paryżu, zdobywając swój drugi upragniony Puchar Ligi Mistrzów!
. Do jej osiągnięć można uznać miedzy innymi fakt, ze jako jedyny zespól na naszym kontynencie nieprzerwanie brał udział w rozgrywkach pucharowych Europy od ich rozpoczęcia, czyli 1955 roku! Masywnie kolekcjonowali europejskie trofea, ustanawiając rekord, jeżeli chodzi o zdobywanie nieistniejącego juz Pucharu Zdobywców Pucharów, w rozgrywkach których okazywali się najlepsi cztery razy! Barcelona ponadto trzykrotnie zdobywała Puchar UEFA (był to wówczas Puchar Miast Targowych)!
. W klubie grało wielu graczy światowej klasy i sławy. A co najważniejsze zawsze Efektownie i Efektywnie zwyciężali z rywalami!
. Dla tego powinniśmy być dumni z naszej katalońskiej drużyny z klasą - FC BARCELONY
|
|
|
|
 |
|
